با بررسی روشهای مشاوره مهاجرتی آنلاین همراه شما هستیم.
مشاوره حقوقی قوانین مهاجرتی، به صورت غیر حضوری نیز قابل انجام است.
پس از مشاوره حقوقی با وکیل امکان تصمیم گیری برای عقد قرارداد وجود دارد.
دفتر وکالت محمد رضا مهری امکان عقد قرارداد وکالت به صورت غیر حضوری را نیز فراهم آورده است.
پس از مشاوره با وکیل همه موارد اطلاع رسانی خواهد شد.
برای تعیین وقت مشاوره غیر حضوری و آنلاین و مشاوره مهاجرتی آنلاین با وکیل تخصصی و با تجربه مهاجرت در تهران به یکی از روشهای زیر عمل کنید:
تماس تلفنی با دفتر وکالت و مشاوره حقوقی محمد رضا مهری
تلفن های تماس با دفتر مشاوره مهاجرتی آنلاین در تهران
021-88663925
021-88663926
021-88663628
021-88796143
با این تماس امکان رزرو وقت مشاوره غیر حضوری با وکیل تخصصی مهاجرت برای شما فراهم می شود.
تماس با دفتر وکیل آنلاین مهاجرت خارج از ساعات اداری و تعطیلات
ارسال پیام از طریق خط تلفن همراه به موبایل وکیل تخصصی مشاوره آنلاین مهاجرتی
09120067661
09120067662
09120067663
09120067664
09120067665
09120067669
ارسال پیام از طریق شماره واتس آپ و تلگرام وکیل متخصص مهاجرت آنلاین
09120067664
09120067665
09120067669
پس از ارسال پیام شکیبا باشید تا جهت وقت مشاوره حضوری یا آنلاین هماهنگی صورت گیرد.
حداکثر ظرف 12 ساعت وقت مشاوره تنظیم و به شما اعلام خواهد شد.
دفتر وکیل جهت مشاوره مهاجرتی آنلاین
قوانین مربوط به مهاجرت و اقامت ایران
قانون اعطای تابعیت به فرزندانی که مادر ایرانی دارند
قانون ورود و اقامت اتباع خارجه در ایران
قانون گذرنامه
قانون مدنی
کنوانسیون پناهندگان سازمان ملل متحد
وضعیت پناهندگی در ایران
براساس آخرین آمار رسمی دولت مربوط به آمایش 9 در سال 2014 میلادی، تعداد 951,142 پناهنده افغانستانی و 28,268 پناهنده عراقی در ایران ساکن هستند.
شمار بسیاری از پناهندگانی که در ایران زندگی می کنند نسل دوم و سوم هستند.
حدود 97% از پناهندگان در مناطق شهری و نیمه شهری زندگی می کنند، در حالیکه 3% در 20 مهمانشهر پناهندگان که توسط همتای اصلی دولتی کمیساریا، اداره امور اتباع و مهاجرین خارجی وزارت کشور، اداره می شوند.
علاوه بر پناهندگان افغانستانی، حدود 2,5 میلیون افغانستانی، از جمله دارندگان گذرنامه و افغانستانی های بدون مدارک هویتی نیز در ایران سکونت دارند.
اتباع کدام کشورها بیشتر در ایران پناهنده شده اند؟
450،000 دارندگان گذرنامه افغانستانی که در گذشته فاقد مدارک هویتی یا کارتهای امایش بودند، ویزای ایرانی دریافت کرده اند.
این ویزا به آنها امکان زندگی، کار یا تحصیل در این کشور را می دهد.
علاوه بر این، طی تلاشی برای ساماندهی به افغانستانی های بدون مدارک هویتی، دولت ایران در سال 2017 میلادی طرح سرشماری گروه مشخصی از افغانستانی های بدون مدارک ساکن در ایران را انجام داد و برای بیش از 804,000 فرد بی مدرک که در این طرح شرکت داشتند، برگه طرح سرشماری صادر کرد.
وضعیت حقوقی پناهندگان توسط دو سند بین المللی کنوانسیون وضعیت پناهندگان 1951 و الحاقیه 1967 مربوط به آن تعریف شده است.
جمهوری اسلامی ایران با حق شرط بر مفاد 17(مشاغل انتفاعی)،
23 (امور خیریه دولتی) ، 24 (قوانین کار و بیمه اجتماعی)
و 25 (آزادی رفت و آمد) در تاریخ 28 جولای 1967،
به هر دو کنوانسیون 1951 و پروتکل 1967 ملحق گردید.
مشاوره مهاجرتی آنلاین
قانون راجع به ورود و اقامت اتباع خارجه در ایران مصوب 19 اردیبهشت ماده 1310 شمسی
ماده 1 –
هر یک از اتباع خارجه برای ورود و اقامت و خروج از ایران باید اجازه مأمورین مربوطه ایران را تحصیل نمایند.
ماده 2 –
اجازه ورود به ایران و عبور از آن به وسیله ویزای مأمورین ایران در خارجه در روی تذکره و یا اوراق و شهادت‌نامه‌های هویت صادره از‌طرف دولت متبوعه هر کس تحصیل می‌شود.
مأمورین ایران در خارجه در موارد ذیل باید از دادن ویزا خودداری نمایند:
الف – در صورتی که صحت اسناد ارائه شده را تردید نمایند.
ب – اشخاصی که مطابق قوانین ایران تبعه ایران محسوب شده و بخواهند با اوراق تابعیت غیر ایرانی به ایران مسافرت کنند.
ج – اگر حضور خارجی در ایران بر ضد امنیت مملکت و یا نظم عمومی و یا به جهات دیگری منافی مصالح مملکتی باشد.
د – اگر خارجی در ایران سابقه محکومیت به جنحه مهم و یا جنایت داشته و یا در مملکت خارجه محکوم به جنحه و یا جنایت شده باشد.
ه – اگر خارجی قبلاً از ایران اخراج شده باشد.
و – اگر حضور خارجی در ایران به ملاحظه حفظ‌الصحه عمومی و یا عملیات منافی عفت صلاح نباشد.
ز – اگر خارجی نتواند اثبات نماید که وسائل تحصیل معاش خود را در ایران به وسیله سرمایه یا مشاغل مفیده خود دارا می‌باشد.
ویزای مأمورین ایران در خارجه علاوه بر حق ورود با مراعات مقررات ماده 3 حق سی روز اقامت در ایران را نیز به دارنده می‌دهد.
مواردی که از طرف‌دولت ترتیب خاصی مقرر بوده است از این قاعده مستثنی می‌باشد.
ماده 3 –
هر گاه یکی از موانع مذکوره در ماده 2 در موقع ویزا بر مأمور ایران در خارجه مکشوف نبوده و یا بعداً موجود شود مأمورین مربوطه‌می‌توانند از دادن اجازه توقف دائم یا موقت خودداری نموده و یا اجازه‌های صادره را ملغی نمایند.
در هر یک از موارد فوق پس از الغاء اجازه صادره نظمیه محل شخص خارجی را از ایران اخراج خواهد کرد.
تشخیص علل مذکوره در این ماده و ماده‌قبل منحصراً بسته به نظر مأمورین مربوطه ایران است ولی در غیر موارد مذکوره امتناع از دادن اجازه جایز نیست.
ماده 4 –
اقامت اتباع خارجه در ایران بر دو قسم است:
اقامت موقت و اقامت دائم.
اقامت دائم در صورتی است که خارجی در خاک ایران اقامتگاه‌قانونی اختیار نموده باشد و در غیر این صورت اقامت خارجی در ایران موقت محسوب می‌شود.
اجازه اقامت موقت و یا دائم از طرف نظمیه باید داده شود.
هیچ یک از اتباع خارجه بدون اجازه مزبور و بیش از مدت معینه در اجازه‌های مذکوره‌ن می‌توانند در ایران اقامت نمایند.
مشاوره مهاجرتی آنلاین
اجازه اقامت موقت و یا دائم قابل تجدید و تمدید می‌باشد.
ماده 5 –
اتباع خارجه ملزم می‌باشند در انقضاء مدت اجازه عبور و یا توقف از خاک ایران خارج شوند.
مگر اینکه از نظمیه تقاضای تمدید مدت کرده و تحصیل اجازه نمایند.
در اجازه ورود و عبور ممکن است گذشتن یک یا چندین مرتبه از سرحدات نیز قید شود.
ماده 6 –
اجازه اقامت دائمی از طرف نظمیه مرکز ناحیه که خارجی می‌خواهد در آن ناحیه اقامتگاه اختیار کند با رعایت مقررات ماده 3 داده خواهد‌شد.
خارجی ممکن است این اجازه را قبل از ورود خود به ایران به وسیله نمایندگان ایران در خارجه تحصیل کند جواز توقف دائمی باید هر سال تجدید‌شود.
ماده 7 –
اجازه عبور از خاک ایران از طرف نمایندگان ایران در خارجه با رعایت مقررات ماده 3 داده می‌شود و به خارجی حق می‌دهد در مدت معینه‌در اجازه‌نامه در نقاط بین راه توقف نمایند خط سیر و مدت لازم برای عبور ممکن است در اجازه‌نامه قید شود.
مدت را نظمیه می‌تواند لدی‌الاقتضاء تمدید نماید.
ماده 8 –
هر یک از اتباع خارجه مکلف است در ظرف 48 ساعت پس از ورود به هر نقطه از ایران محل توقف خود را کتباً به نظمیه اطلاع دهد.
هر خارجی که در ایران توقف می‌نماید باید در ظرف هشت روز پس از ورود به محل توقف شخصاً به نظمیه محل حاضر شده اسم خود را در آنجا ثبت و تصدیقنامه تحصیل نماید.
صاحبان منازل عمومی نیز موظفند توقف هر تبعه خارجی را که بیش از 48 ساعت در آن منازل توقف می‌نماید به نظمیه اطلاع دهند.
احصاییه خارجیان در دفتری که در تشکیلات کل نظمیه مملکتی تنظیم می‌شود تمرکز خواهد یافت.
وظایفی که به موجب این ماده خارجیان در اطلاع‌دادن منزل و ثبت اسم به عهده دارند ممکن است به موجب نظامنامه به وسط اشخاص دیگر انجام داده شود.
ماده 9 –
هر خارجی که در خاک ایران اقامت دارد باید از دولت متبوعه خود سندی داشته باشد که هویت و تابعیت او را ثابت نماید.
نظمیه محل‌می‌تواند لدی‌الاقتضاء به خارجی که به عللی نتوانسته است سند سابق‌الذکر را تحصیل کند جواز موقتی برای اقامت یا اجازه مخصوص برای خروج از‌ایران بدهد و در این صورت نظمیه محل حق دارد محل توقف موقت خارجی را در ایران یا خط سیر او را معین و محدود کند.
ممکن است در اسناد مثبته تابعیت خارجی و همچنین در جواز اقامت موقتی اسامی زوجه و اولاد و احفاد ذکور و اناث خارجی و برادران و خواهران‌او که به حد بلوغ نرسیده و در تحت کفالت و همراه او هستند نیز ثبت شود.
ماده 10 –
اجازه خروج از ایران از طرف نظمیه محل اقامت دائمی یا موقتی خارجی به او داده خواهد شد.
ماده 11 –
خارجی را ممکن است در موارد ذیل از خاک ایران اخراج و یا محل توقف او را تغییر داد:
الف – اگر برخلاف مقررات این قانون رفتار نماید.
ب – در صورتی که مطابق مقررات مواد 3 و 4 اجازه عبور و یا توقف خارجی ملغی شود.
تصمیم اخراج را اداره نظمیه به موقع اجرا می‌گذارد.
در هر موقعی که تصمیم اخراج اتخاذ شود و تأخیر اجرای آن منافی مصالح مملکتی نیست؛
از طرف نظمیه و یا از طرف ادارات ذیصلاحیت دیگر آن‌تصمیم و مهلتی که برای اجرا داده می‌شود به شخصی که باید اخراج شود اخطار خواهد شد.
هر گاه خارجی تقبل کند که در مدتی که از طرف اداره صلاحیتدار تعیین می‌شود از ایران خارج بشود آزادانه خارج خواهد شد.
و الا تحت‌الحفظ اخراج‌می‌شود. مصارف اخراج در مواردی که خارجی باید تحت‌الحفظ اخراج شود از محل عواید مقرره به موجب ماده 14 تأدیه خواهد شد.
ماده 12 –
در مواقعی که اعطای جواز اقامت امتناع شده و تصمیم اخراج از طرف مقامات ذیصلاحیتی که دولت معین می‌کند اتخاذ می‌شود خارجی‌حق خواهد داشت به وزارت داخله مراجعه کرده تقاضای تجدید نظر در تصمیم مزبور را بنماید.
این تقاضا کتباً و یا تلگرافاً به وسیله مقام صلاحیتداری که تصمیم را اتخاذ کرده داده خواهد شد.
ولی خارجی می‌تواند مدلول تقاضای خود را مستقیماً‌به وزارت داخله ارسال دارد.
تقدیم تقاضای تجدید نظر موجب تعویق اجرای تصمیم اخراج – به استثنای مواردی که اخراج از نقطه نظر مصالح مملکتی فوریت دارد – خواهد بود.
ولی ممکن است تا تعیین نتیجه تجدید نظر نظمیه خارجی را در تحت مراقبت مخصوص خود قرار دهد.
مشاوره مهاجرتی آنلاین
شرایط محدودیت ورود اتباع خارجی به ایران
ماده 13 –
برای حفظ امنیت و یا مصالح عمومی و یا به ملاحظات صحی هیأت وزراء می‌تواند تصمیمات ذیل را که ورود و اقامت و خروج و عبور‌خارجیان را محدود یا مشروط می‌نماید اتخاذ کند:
الف – جلوگیری از کلیه یا قسمتی از مراودات سرحدی.
ب – منع توقف موقتی یا دائمی در بعضی از مناطق یا عبور از بعضی مناطق ایران.
ج – اتخاذ وسایل مخصوص نظارت نسبت به خارجیان در موارد فوق‌العاده.
ماده 14* – برای صدور اجازه موقت یا دائم و تمدید اجازه عبور خارجیان حقوق ذیل اخذ خواهد شد:
1 – برای تمدید اجازه عبور و صدور اجازه اقامت موقت و تجدید آن معادل یک ریال طلا.
2 – برای صدور اجازه اقامت دائم و تجدید آن معادل دو ریال طلا.
*>>پاورقی: به موجب ماده بیستم قانون متمم بودجه سال 1313 کشور ماده 14 بالا به شرح زیر اصلاح شده است:
ماده 14 –
برای صدور اجازه موقت و یا دائم و تمدید اجازه عبور خارجیان حقوق ذیل اخذ خواهد شد:
1 – برای تمدید اجازه عبور و صدور اجازه اقامت موقت و تجدید آن معادل ده ریال طلا.
2 – برای صدور اجازه اقامت دائم و تجدید آن معادل بیست ریال طلا.
تبصره – این ماده از اول سال 1313 اجرا خواهد شد و نسبت به قبل از تاریخ مزبور حقوق جوازهای مذکوره در بند (1) از قرار پنج ریال طلا و حقوق‌جوازهای مذکوره در بند (2) ده ریال طلا می‌باشد.<<
مجازات اقامت غیر قانونی در ایران
ماده 15 –
اشخاص ذیل به حبس تأدیبی از سه ماه تا یک سال و به جزای نقدی از دویست ریال تا دو هزار ریال و یا یکی از این دو مجازات محکوم‌می‌شوند مگر اینکه جرم آنها مشمول قوانینی گردد که مجازات سخت‌تری معین کرده باشد.
1 – هر کس تذکره یا جواز اقامت یا جواز عبور را جعل کند و یا با علم مجعول بودن آنها را استعمال نماید و یا این قبیل اوراق مجعوله را برای‌دیگری تحصیل نماید.
2 – هر کس عامداً در نزد مأمورین ذیمدخل برای تحصیل تذکره و یا جواز اقامت و یا جواز عبور شهادت کذب داده و یا اظهارات خلاف واقع نماید‌و یا موضوعاتی را که در تشخیص تابعیت مؤثر است کتمان نماید.
یا تذکره و یا جواز اقامت و یا جواز عبور ویا ورقه هویتی را که به وسائل مزبور‌تحصیل شده است عامداً استعمال کند.
3 – هر کس عامداً بدون داشتن اسناد و جواز لازم از سرحد ایران عبور کند و همچنین هر کس که از راه‌های غیر مجاز و یا سرحدات ممنوعه عبور‌نماید.
4 – هر کس برای اثبات هویت و یا تابعیت خود اسناد و یا اوراق و یا ورقه هویت متعلق به دیگری را استعمال کند و هر کس برای اثبات تابعیت ویا هویت یک نفر خارجی اسناد و اوراق و یا ورقه هویت متعلق به خود یا غیر را به دیگری بدهد.
5 – هر خارجی که برای فرار از اجراء تصمیم اخراج که درباره او اتخاذ شده است مخفی شود و یا پس از اخراج شدن از ایران مجدداً بدون اجازه به‌خاک ایران مراجعت کند.
6 – هر کس در یکی از اعمال مذکوره فوق شرکت یا معاونت کرده باشد.
شروع به ارتکاب جرمهای مذکوره در این ماده در حکم ارتکاب خواهد بود.
هر کس برای استفاده از حقوقی که به موجب این قانون و یا نظامات مربوطه به آن می‌توان تحصیل نمود:
در خارجه مرتکب یکی از اعمال مذکوره در‌فقرات 1 و 2 و 4 این ماده بشود:
پس از آمدن به ایران تعقیب و مجازات خواهد شد مگر در موارد ذیل:
الف – در صورتی که در خارجه به موجب حکم قطعی محکوم و مجازات هم اجرا شده باشد.
ب – در صورتی که نسبت به تعقیب یا اجراء مجازات مطابق قوانین ایران مرور زمان حاصل شده باشد.
ماده 16 –
هر خارجی که مقررات این قانون و یا نظامات و احکامی را که بر طبق این قانون صادر می‌شود رعایت نکند:
به جزای نقدی از دوازده ریال تا ششصد ریال محکوم خواهد شد
مگر این که برای جرم او در این قانون یا قوانین دیگر مجازات سخت‌تری معین شده باشد.
همین مجازات درباره صاحبان منازل عمومی نیز مجری خواهد شد که به تکلیف مقرر در ماده 8 عمل نکرده باشند.
مشاوره مهاجرتی آنلاین
ماده 17 –
محاکمه متخلفین از مقررات این قانون در محاکم عمومی به عمل خواهد آمد.
ماده 18 –
اشخاص ذیل از مقررات این قانون مستثنی خواهند بود:
1 – کسانی که دارای مصونیت سیاسی هستند.
2 – مأمورین قنسولی دول خارجه و افراد عائله آنها که با هم در یک خانه زندگانی می‌کنند و اعضاء رسمی آنها ولی اگر اتباع ایران از طبقات مذکوره‌مقیمین در یکی از ممالک خارجه از مزایای مزبور کلاً یا بعضاً بهره‌مند نباشند نسبت به اتباع مملکت مزبور از طبقات فوق معامله متقابله خواهد شد.
از طرف مأمورین ایران به مشمولین فقرات 1 و 2 این ماده برای ورود به ایران و همچنین برای عبور و خروج از ایران ویزای سیاسی داده می‌شود به‌شرط معامله متقابله.
3 – اعضای هیأت‌های اعزامیه دول خارجه که با موافقت دولت ایران وارد ایران می‌شوند و کسان دیگری که دارای ویزای سیاسی مأمورین ایران‌باشند.
تبصره – مقررات مربوط به اجرای این ماده از طرف وزارت امور خارجه با موافقت وزارت داخله ضمن نظامنامه مخصوص تعیین می‌شود.
ماده 19 –
راجع به اعضاء و اجزای کشتیها و مسافرینی که قصد ورود و اقامت ایران را نداشته و اسناد لازمه که به موجب این قانون باید دارا باشند‌ندارند و در موقع توقف کشتیها در بنادر ایران پیاده می‌شوند وزارت امور خارجه و وزارت داخله و وزارت مالیه نظامنامه مخصوص تدوین و به اداره کل‌تشکیلات نظمیه مملکتی و مأمورین مربوطه بنادر ابلاغ خواهند نمود.
ماده 20 –
خارجیانی که در تاریخ اجرای این قانون در ایران می‌باشند باید در ظرف دو ماه از تاریخ مزبور مستقیماً به نظمیه محل اقامت خود مراجعه‌کرده اجازه اقامت تحصیل نمایند.
دوائر نظمیه بر طبق ماده 4 و 9 عمل خواهند نمود.
ماده 21 –
در نقاطی که نظمیه تأسیس نشده باشد وظایفی را که به موجب این قانون بر عهده آن محول است حاکم یا نماینده حکومت محل انجام‌خواهد داد.
ماده 22 –
ماده واحده مصوبه 11 تیر ماه 1308 کمیسیون عدلیه مجلس شورای ملی منسوخ است.
ماده 23 –
این قانون از پانزدهم خرداد ماه یک هزار و سیصد و ده به موقع اجرا گذارده می‌شود.
مشاوره مهاجرتی آنلاین مشاوره مهاجرتی آنلاین مشاوره مهاجرتی آنلاین مشاوره مهاجرتی آنلاین مشاوره مهاجرتی آنلاین مشاوره مهاجرتی آنلاین مشاوره مهاجرتی آنلاین مشاوره مهاجرتی آنلاین مشاوره مهاجرتی آنلاین مشاوره مهاجرتی آنلاین مشاوره مهاجرتی آنلاین مشاوره مهاجرتی آنلاین مشاوره مهاجرتی آنلاین مشاوره مهاجرتی آنلاین مشاوره مهاجرتی آنلاین مشاوره مهاجرتی آنلاین مشاوره مهاجرتی آنلاین مشاوره مهاجرتی آنلاین
سلام پدر من مقيم كاناداست
من از همسرم طلاق گرفتم و يه دختر هفت ماهه دارم
حضانت دخترم با منه
ميتونم برم كانادا با پدرم زندگى كنم
سلام. هر یک از والدین که حضانت فرزند را بر عهده دارد، بدون رضایت طرف دیگر نمی‌تواند فرزند را از کشور خارج کند مگر آن که دادگاه آن را به مصلحت کودک بداند. مطابق ماده 42 قانون حمایت خانواده، صغیر و مجنون را نمی‌توان بدون رضایت ولی، قیم، مادر یا شخصی که حضانت و نگهداری آنان به او واگذار شده است از محل اقامت مقرر بین طرفین یا محل اقامت قبل از وقوع طلاق به محل دیگر یا خارج از کشور فرستاد، مگر این که دادگاه آن را به مصلحت صغیر و مجنون بداند و با در نظر گرفتن حق ملاقات اشخاص ذی حق این امر را اجازه دهـد. دادگاه در صـورت موافقت با خـارج کردن صغیـر و مجنون از کشور، بنابر درخواست ذی نفع، برای تضمین باز گرداندن صغیر و مجنون تأمین مناسبی اخذ می‌کند.
جهت دریافت اطلاعات دقیق‌تر، می‌توانید از وکلای گروه مهر پارسیان مشاوره دریافت نمایید.
09120067662