اعتراض به رد اعاده دادرسی

امروز با موضوع اعتراض به رد اعاده دادرسی با شما مخاطبان گرامی همراه هستیم.

اعاده دادرسی یکی از شیوه‌های فوق العاده اعتراض به احکام قطعیت یافته صادر شده از مراجع قضایی است؛ که مرجع رسیدگی به آن در امور کیفری، دیوان عالی کشور و در امور حقوقی دادگاه، صادرکننده حکم قطعی است.

در اینکه رد درخواست اعاده دادرسی، در امور کیفری توسط دیوان عالی کشور به عنوان بالاترین مرجع قضایی قابل اعتراض و تجدیدنظر خواهی نیست؛ تردیدی وجود ندارد و در هر حال تصمیم شعب دیوان عالی کشور در رد درخواست اعاده دادرسی مستدعی اعاده داردسی، غیر قابل اعتراض است.

سوالات تخصصی مقاله اعتراض به رد اعاده دادرسی:

• در چه مواردی می‌توان نسبت به طرح اعتراض رد اعاده دادرسی اقدام کرد؟
• راه های اعتراض به رد اعاده دادرسی در قانون چیست؟
• مهلت اعتراض به رد اعاده در دیوان چگونه تعیین می شود؟
• آیا امکان درخواست اعاده 477 بعد از رد درخواست اعاده دادرسی وجود دارد؟
• بهترین وکیل برای اعتراض به رد اعاده دادرسی در تهران چگونه قابل دسترسی است؟

آیا قرار رد درخواست اعاده دادرسی در امور مدنی نیز قطعی است؟
یا می‌توان نسبت به آن درخواست تجدیدنظر کرد؟

این موضوع از این حیث سوال برانگیز است که از طرفی قانون‌گذار در ماده 332 قانون آیین دادرسی دادگاه‌های عمومی و انقلاب در امور مدنی، ذکری از قرار رد درخواست اعاده دادرسی به عمل نیاورده و از طرفی دیگر در قسمت اخیر تبصره ماده 435 قانون مذکور سایر ترتیبات رسیدگی را پس از صدور قرار قبولی یا رد درخواست اعاده دادرسی مطابق مقررات مربوط به دعاوی قرار داده است.

مطالبی که گفتیم تماما از متن قانون بود؛ اما ما به شما مخاطبان حق می‌دهیم که در درک اصطلاحات حقوقی به کار رفته، دچار مشکل شوید.

ضمن اینکه توقع آشنایی همه با اصطلاحات پیچیده و سنگین فقهی که در متن‌های حقوقی از جمله اسناد رسمی نوشته می‌شود؛ منطقی به نظر نمی‌رسد عباراتی مانند:

• اسقاط کافه خیارات (اسقاط از بین بین بردن اختیارات قانونی برای فسخ قرارداد)
• غبن ولو افحش (فریب)
• ضمان درک مبیع (در صورتی‌که مورد معامله متعلق به دیگری باشد، فروشنده مسیول خواهد بود)
• تبعض صفقه (تقسیم مورد معامله به دو قسمت صحیح و باطل) و…

متوسط دانش حقوقی مردم ما در سطح قابل قبولی نیست و بسیاری از معنای اصطلاحات ساده و ضروری که عدم آگاهی از آنها ممکن است زیان‌های جبران ناپذیری برای آنها بوجود بیاورد هم اطلاع نداشته‌اند.

در این چند سالی که قضاوت را کنار گذاشته‌ام و وارد حرفه وکالت شده ام؛ با اشخاص زیادی مواجه شدم که قصد تنظیم سند وکالت را داشته‌اند، اما هیچ درک درستی از این عقد و قرارداد مهم و کابردی ندارند؛ بارها شاهد بوده‌ام بعضی از اشخاص وکالت بلاعزل را بلاعرض تلفظ می کنند.

آیا وکالت بلاعزل غیر قابل ابطال است؟

مثلا اینکه وکالت از عقود ناقله نیست، یعنی با تنظیم وکالت نامه، وکیل مالک مورد وکالت نمی‌شود و تنها از طرف او (موکل) برای انجام اموری نیابت و نمایندگی پیدا می‌کند و اینکه عقد وکالت از عقود جایز محسوب می‌شود؛ یعنی با عزل و استعفای وکیل و یا فوت و سفاهت (عدم قدرت تشخیص امور مالی) و جنون هر کدام از طرفین عقد وکالت هم منحل و منفسخ است.

یا اینکه بلا عزل بودن وکالت به این معنی نیست که موکل (وکالت دهنده ) با دادن وکالت خودش، اختیار انجام مورد وکالت را نداشته باشه و یا نتواند این اختیار را به شخص دیگری واگذار کند؛ یا اینکه در وکالت بلا عزل هم همان موارد فسخ یعنی عزل و استعفا، فوت و جنون و سفه باعث منتفی شدن وکالتنامه است و بلا عزل بودن وکالت به جز این معنایی ندارد که موکل فقط حق برکنار کردن وکیل را از خود سلب می‌کند و لا غیر …خلاصه اینکه حواسمان را بیشتر جمع کنیم.

ساعت یازده قبل از ظهر رو نشان می‌داد؛ آقا و خانمی برای مشاوره وکالت در طلاق آمده بودند.
مرد جوانی که بچه کوچکی هم در بغل داشت، همراهشان بود که بعد معلوم شد پسر بزرگ و نوه آنهاست.
بر خلاف مرد که کاملا خون سرد و آرام به نظر می رسید، همسرش ملتهب و آشفته بود.
جوان به بهانه ساکت کردن بچه از اتاق خارج شد و تو سالن قدم می‌زد.
ظاهرا هیچ تمایلی به دخالت در این قضیه نداشت و شاید هم خجالت می‌کشید.

درخواست طلاق از سوی مرد تحت چه شرایطی پذیرفته می‌شود؟

زن که نمی‌توانست جلوی بغض و اشک‌های خودش را بگیرد، بدون توجه به توصیه‌های مکرر شوهرش که از او می‌خواست از جزییات اختلاف‌شان حرفی نزند، یک ریز از فحش و بد‌دهنی و اینکه مرد هر روز از ارتباط جنسی‌اش با زن‌های دیگه و مشروب خوردنش تعریف می‌کنه … می گفت.
شوهر همچنان بدون اینکه حرفای زن رو تایید و یا تکذیب کنه، ازش می خواست سکوت کنه و چیزی نگه!

قباله ازدواج‌شان رو که رنگ و لعابی نداشت و از وسط پاره و چسبانده شده بود، ورق می‌زدم سی و هفت سال از زندگی مشترک‌شان می‌گذشت.

سی و هفت سال پیش زنی که امروز در برابر من ایستاده در زمانی‌که به خانه بخت رفته بود هیچگاه تصور نمی کرد، جوانی که با او ازدواج می‌کنه بعد از سال‌ها زندگی مشترک و با داشتن چند فرزند و عروس و نوه به قول معروف شلوارش که دو تا شد، فیلش یاد هندستون کرده و قصد جدایی داشته باشه؛ مرد هم از این می‌گفت که همه حق و حقوقت رو کامل دادم و چیزی از من طلب نداری، باقیمانده اون رو هم جلو وکیل امروز نقدا پرداخت می‌کنم.

حقیقت اینه که اون پرنده سی و چند سال پیش امروز نه بالی برای پرواز داشت و نه پرواز کردن می‌دانست.
قفس خانه برای زن مامن و محل تامین آب و نان و همه چیزش بود.

همه این‌ها را گفتیم که بگیم در برخی مسایل با توجه به حقوقی که از اشخاص زایل می شود، کماکان راهی برای جلوگیری از تضییع حق بیشتر پیش بینی شده آن‌هم در اوج نا امیدی و در مقابل رای قطعی دادگاه، بله اعاده دادرسی یعنی شانس مجدد؛ اما اگر همین اعاده دادرسی هم رد شد، چیکار کنیم؟ چجوری اعتراض کنیم؟.

نکات مهم اعتراض به رد اعاده دادرسی

چنانچه دادگاه با قبول درخواست اعاده دادرسی و با ورود در ماهیت، حکم جدیدی صادر نماید:

در این صورت شرایطی‌که سابقا بواسطه اقرار یا نظریه قاطع یک یا چند نفر کارشناس در پرونده حاکم و موضوع را مشمول تبصره ماده 331 قانون آیین دادرسی مدنی می‌نمود، دیگر از بین رفته و دادگاه در مقام صدور حکم، مستندی جهت قطعی اعلام نمودن آن نمی‌داشت.

بدین‌ترتیب با عنایت به قابل تجدیدنظر بودن حکم راجع به اصل دعوی (بر فرض ورود دادگاه درماهیت) قرار رد درخواست اعاده دارسی نیز به تبع قابل اعتراض و تجدیدنظر خواهی بودن حکم راجع به اصل دعوی، قابل اعتراض و تجدیدنظرخواهی در دادگاه تجدیدنظر استان است.

نمی‌توان قرار رد درخواست اعاده دادرسی صادره از دادگاهی که مستندا به تبصره ماده 331 قانون آیین دادرسی مدنی، حکمی قطعی صادر نموده است را به استناد مقررات ماده 332، قطعی و غیرفابل اعتراض دانست.

 به موجب ماده 332 قانون آیین دادرسی دادگاههای عمومی و انقلاب در امور مدنی،

قرارهای قابل تجدیدنظر قرارهایی است که حکم راجع به اصل دعوی مربوط به آن قابل اعتراض و تجدیدنظر خواهی باشد.
اما مفاد این ماده صرفا ناظر بر متن ماده 331 و بندهای سه گانه آن است.

مقررات ماده مزبور نسبت به تبصره ماده 331 شمول ندارد؛ چرا که تبصره مذکور در مقام بیان احکام قطعی قابل صدور از دادگاههای بدوی است و ماده 332 در مقام بیان احکام و قرارهای قابل تجدیدنظر است؛ که بدین واسطه مقررات تبصره ذیل ماده 331 از شمول مقررات ماده 332 خروج موضوعی دارد.

قرار دادگاه عمومی حقوقی در رد درخواست اعاده دادرسی در مواردی‌که این دادگاه بعنوان مرجع تجدید نظر از احکام صادره از شورای حل اختلاف حکمی قطعی دایر بر تایید یا نقض حکم صادره از شورای حل اختلاف صادر می‌نماید؛ قطعی و غیر قابل اعتراض است.

در چنین مواردی حکم صادره از دادگاه عمومی حقوقی قطعی است.

بدین ترتیب مستندا به ماده 332 قانون آیین دادرسی دادگاههای عمومی و انقلاب در امور مدنی که قرارهای قابل تجدیدنظر را قرارهایی می‌داند که حکم راجع به اصل آن دعوی قابل تجدیدنظر باشد؛ باید قرار رد درخواست اعاده دادرسی را نیز در چنین مواردی قطعی دانست. چراکه، بر فرض اگر دادگاه عمومی پس از صدور قرار قبولی اعاده دادرسی حکم جدیدی صادر می‌نمود، این حکم با توجه به صدور آن توسط مرجع تجدیدنظر از آرا شورای حل اختلاف به هر حال قطعی و غیر قابل اعتراض بود و بالتبع قرار رد درخواست اعاده دادرسی صادره از دادگاه عمومی حقوقی نیز قطعی و غیر قابل اعتراض است.

در واقع همانطور که قرار رد درخواست اعاده دادرسی صادره از دادگاه تجدیدنظر استان قطعی وغیر قابل اعتراض است؛ قرار رد درخواست اعاده دادرسی صادره از دادگاه عمومی حقوقی نیز که مرجع تجدیدنظر از احکام صادره از شوراهای حل اختلاف است، قطعی و غیرقابل اعتراض است.

چنانچه رای صادره از دادگاه بدوی که بواسطه فرجام خواهی در شعب دیوانعالی کشور قطعیت یافته، مورد درخواست اعاده دادرسی از شعبه دیوان‌عالی کشور قرار گیرد؛ نیزقرار رد درخواست اعاده دادرسی صادره قطعی و غیرقابل اعتراض است.

دیوان عالی کشور عالی‌ترین مرجع قضایی بوده و مرجع دیگری فراتر از آن که بتواند تصمیمات ماخوذه دیوانعالی کشور رانقض و ابرام نماید؛ وجود ندارد.