خودداری بیمارستان از پذیرش و ارائه خدمات اولیه

با بررسی جرم خودداری بیمارستان از پذیرش و ارائه خدمات اولیه همراهتان هستیم.

 خودداری بیمارستان از پذیرش بیمار که در زمره جرایم علیه اشخاص می باشد. در بسیاری موارد با  مسئله “اول پذیرش؛ بعد درمان” در بیمارستان ها مواجه میشویم به آثار و عواقب عدم پذیرش بیماران اورژانسی می پردازیم.

در گروه وکلای کیفری مهر پارسیان، تیم پژوهشی به بررسی آثار مخرب جرائم عدم پذیرش بیمار در بیمارستان خواهیم پرداخت.
خودداری بیمارستان از پذیرش و ارائه خدمات اولیه

بر اساس تقسیم وظایف و قانون آیین دادرسی کیفری، رسیدگی به جرائم این چنینی صرفا در دادسرای تهران امکان پذیر است.

دادگاه کیفری دو عهده دار این امر مهم است.

جهت روشن تر شدن زوایای جرم خودداری بیمارستان از پذیرش بیماران و ارائه خدمات اولیه با گروه وکلای مهر پارسیان همراه باشید.
خودداری بیمارستان از پذیرش و ارائه خدمات اولیه

سوالات متداول

• قانون چه نظری در مورد پذیرش بیماران اورژانسی دارد؟
• به چه مواردی پذیرش اورژانسی گفته می شود؟
• فوریت های پزشکی در پذیرش بیمار اورژانسی به چه مواردی اطلاق می شود؟
• مراکز درمانی و بیمارستان ها در پذیرش بیمار چه تکلیفی دارند؟
• تامین هزینه های درمانی خدمات اورژانسی به عهده چه کسی است؟
• حقوق بیمار و منشور جهانی حقوق بیمار چیست؟
• آیا پزشک الزامی در قبال پذیرش بیماران فوریت های پزشکی دارد؟
• مواد قانونی در مورد مجازات خودداری از کمک به مصدومین چیست؟

قانون چه نظری در مورد پذیرش بیماران اورژانسی دارد؟

از نظر قانونی تمامی بیمارستان ها چه دولتی و چه خصوصی موظف به پذیرش بیماران اورژانسی در هر شرایطی می باشند. اگر در بیمارستان اقدامات درمانی اولیه روی بیمار اورژانسی انجام نشود، تخلف انجام شده و این عمل جرم تلقی می شود، چرا که طبق قانون اگر بیمارستانی از ارائه خدمات به بیماران اوژانسی خودداری کند، این مورد تخلف محسوب نمی شود بلکه جرم از نوع تقصیر است که مجازات کیفری نیز دارد.

هیچ بیمار اورژانسی پس از ورود به مراکز اورژانس نباید معطل فرآیند پذیرش شود. بیمار اورژانسی که وارد بیمارستان می شود بدون انجام پروسه خاصی درمان روی او انجام می گیرد.
خودداری بیمارستان از پذیرش و ارائه خدمات اولیه

به چه مواردی پذیرش اورژانسی گفته می شود؟

در مورد بیماران اورژانسی که دچار خونریزی شده است، چیزی بنام پذیرش نداریم. اقدامات درمانی مانند کنترل کردن خونریزی، آماده کردن بیمار و گرفتن رگ و حتی انتقال به اتاق عمل بدون نیاز به پذیرش صورت می گیرد، حتی برخی بیماران امکان دارد همراه پلیس به بیمارستان ها مراجعه کنند و در حالت کما باشند و هیچ همراهی هم نداشته باشند، با وجود اینکه این بیماران بدون عضوی از خانواده خود به بیمارستان مراجعه کرده اند، باید تمامی اقدامات درمانی روی آنها انجام شود.
خودداری بیمارستان از پذیرش و ارائه خدمات اولیه

فوریت های پزشکی در پذیرش بیمار اورژانسی به چه مواردی اطلاق می شود؟

فوریت‌های پزشکی به مواردی اطلاق شده است که باید بیمار را سریعاً مورد رسیدگی و درمان قرار گیرد و چنانچه اقدام فوری به عمل نیاید باعث خطر جانی، نقص عضو یا عوارض صعب العلاج و یا غیر قابل جبران خواهد شد. موارد اورژانس از جمله:  مسمومیت، سوختگی، زایمان، MI،CVA خون‌ریزی و شوک، اغما (کما)، اختلالات تنفسی شدید، تشنج، مننژیت و ….

در چنین مواردی عدم پذیرش بیمار از طرف مراکز درمانی به هر دلیل غیر قانونی و قابل مجازات می باشد و باید بیمار پذیرفته شود و حتی اگر امکانات لازم جهت درمان وی در آن مرکز درمانی وجود نداشته باشد، باید بدون فوت وقت اقدامات اولیه برای بیمار انجام گرفته و سپس با رعایت کلیه موازین علمی ‌و احتیاطی لازم اقدام به انتقال بیمار به یک مرکز درمانی مجهز نمود، مثل آمبولانس واجد امکانات و در صورت لزوم، حضور کادر درمانی مجرب در زمان انتقال بیمار می باشد.
خودداری بیمارستان از پذیرش و ارائه خدمات اولیه

مراکز درمانی و بیمارستان ها در پذیرش بیمار چه تکلیفی دارند؟

 طبق بند یک ماده واحده “قانون مجازات خودداری از کمک به مصدومین و رفع مخاطرات جانی “مصوب ۱۳۵۴: هرکس شخص یا اشخاصی را در معرض خطر جانی مشاهده کند و بتواند با اقدام فوری خود یا کمک طلبیدن از دیگران یا اعلام فوری به مراجع یا مقامات صلاحیت‌دار از وقوع خطر یا تشدید نتیجه آن جلوگیری کند، بدون اینکه با این اقدام خطری متوجه خود او یا دیگران شود و با ‌وجود استمداد یا دلالت اوضاع و احوال بر ضرورت کمک از اقدام به این امر خودداری نماید، به حبس تا یک سال و یا جزای نقدی تا ۵۰ هزار ریال محکوم خواهد شد.

مجازات خودداری از کمک به مصدومان، درباره لزوم کمک فوری به افراد در معرض خطر، در خصوص تکلیف کادر درمانی یا افراد موثر در برخورد با بیماران اورژانسی، مقرر شده است:

 اگر مرتکب از کسانی باشد که به اقتضای حرفه خود می‌توانسته کمک مؤثری بنماید، به حبس جنحه‌ای از ۳ ماه تا ۲ سال یا جزای نقدی از ۱۰ هزار ریال تا ۱۰۰ هزار ریال محکوم خواهد شد. مسئولان مراکز درمانی اعم از دولتی یا خصوصی که از پذیرفتن شخص آسیب‌دیده و اقدام به درمان او یا کمک‌های اولیه امتناع نمایند، به حداکثر مجازات ذکرشده محکوم می‌شوند.
خودداری بیمارستان از پذیرش و ارائه خدمات اولیه

 این شرایط برای وضعی است که پزشک در خارج از وضعیت کاری با یک مورد اورژانسی روبه‌رو شود و از کمک به مصدوم امتناع کند، اما اگر کادر درمانی در حین انجام خدمت از کمک به مصدومان یا افراد در معرض خطر امتناع ورزند، مجازات قانونی آنها تشدید می‌شود. بر اساس بند ۲ ماده واحده قانون کمک به مصدومین، «هرگاه کسانی که حسب وظیفه یا قانون مکلف‌اند به اشخاص آسیب‌دیده یا اشخاصی که در معرض خطر جانی قرار دارند کمک نمایند، از اقدام لازم و کمک به آنها خودداری کنند، به حبس جنحه‌ای از ۶ ماه تا ۳ سال محکوم خواهند شد.
خودداری بیمارستان از پذیرش و ارائه خدمات اولیه

تامین هزینه های درمانی خدمات اورژانسی به عهده چه کسی است؟

تامین هزینه‌های درمانی کسانی که نیاز به خدمات اورژانسی دارند نیز در آیین‌نامه اجرایی قانون کمک به مصدومین، تدابیری اتخاذ شده است. بر اساس ماده ۴ آیین‌نامه اجرایی قانون مجازات خودداری از کمک به مصدومین و رفع مخاطرات جانی :کلیه بیمارستان‌ها، اعم از دولتی و غیر دولتی، در تمام اوقات شبانه‌روز و نیز درمانگاه‌ها و سایر مؤسسات درمانی در ساعات فعالیت طبق پروانه تاسیس که از ‌وزارت بهداشت دریافت داشته‌اند مکلف به پذیرش بیمارانی که مشمول فوریت های پزشکی هستند می باشند.

درباره تامین هزینه‌های درمانی کسانی که بضاعت مالی برای تامین هزینه‌های بیمارستانی را ندارند نیز تبصره ماده ۷ آیین‌نامه کمک به مصدومان مقرر کرده است: «در موارد استثنایی که بیمار استطاعت پرداخت کامل هزینه درمان خود را نداشته باشد، طبق نظر کارشناسی مددکاری وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، حداکثر تا ۸۰ درصد کل هزینه توسط وزارت بهداشت پرداخت خواهد شد.
خودداری بیمارستان از پذیرش و ارائه خدمات اولیه

حقوق بیمار و منشور جهانی حقوق بیمار

بیمار به عنوان یک انسان دارای حقوق اساسی و انکارناپذیری است که در هر حال رعایت آنها از سوی مراکز درمانی و افراد دخیل در درمان ضروری می باشد. بنابراین، می‌توان ادعا کرد که یکی

از مطالب مهم در زمینه لزوم درمان بیماران، رعایت منشور حقوق بیماران است. بر اساس بند 12 منشور حقوق بیماران در ایران اقدام درمانی در مراقبت‌های فوری (اورژانس) بدون توجه به تامین هزینه‌ آن باید صورت پذیرد. در موارد غیرفوری، ارائه خدمات بر اساس ضوابط تعریف‌شده است که ” آیین‌نامه اجرایی قانون کمک به مصدومین ” آنها را برشمرده است.
خودداری بیمارستان از پذیرش و ارائه خدمات اولیه

 بر اساس منشور جهانی حقوق بیمار که از سوی سازمان بهداشت جهانی به کشورهای عضو سازمان ملل متحد ارائه شده است:

بیمار حق دارد در اسرع وقت درمان و مراقبت مطلوب، موثر و همراه با احترام کامل را بدون توجه به عوامل نژادی، فرهنگی و مذهبی، از گروه درمان انتظار داشته باشد.

با توجه به این حقوق خودداری از درمان بیمار به دلیل فقر یا هر دلیل دیگری، یک تخلف قانونی بوده و به سرعت قابل پیگیری و پیگرد است.
خودداری بیمارستان از پذیرش و ارائه خدمات اولیه

الزام پزشک در قبال پذیرش بیماران فوریت های پزشکی

جامعه پزشکی ناگزیر مکلف به رعایت بعضی از اصول و قواعد الزام آور در موارد شغلی خود هستند. یکی از این تکالیف در مورد پذیرش بیماران اورژانسی و دارای فوریتهای پزشکی است. هر پزشکی حق دارد از پذیرش معالجه بیمار خودداری کند، این خودداری مطلق و بدون قید و شرط نیست و برای حفظ نظم و سلامت جامعه این اختیار توسط قانونگذار به الزام تبدیل شده است. از جمله این موارد، الزام پزشک به معالجه و درمان بیمار اورژانسی است.

 در بند 2 ماده 59 قانون مجازات اسلامی در موارد فوری و اورژانسی اخذ رضایت از بیمار ضروری نیست.
خودداری بیمارستان از پذیرش و ارائه خدمات اولیه

مواد قانونی در مورد مجازات خودداری از کمک به مصدومین

ماده واحده قانون مجازات خودداری از کمک به مصدومین و رفع مخاطرات جانی

هر کس شخص یا اشخاصی را در معرض خطر جانی مشاهده کند و بتواند با اقدام فوری خود و کمک طلبیدن از دیگران یا اعلام فوری به مراجع یا مقامات صلاحیتدار از وقوع خطر یا تشدید نتیجه آن جلوگیری کند، بدون اینکه با این اقدام خطری متوجه خود او یا دیگران شود و با وجود استمداد یا دلالت اوضاع و احوال بر ضرورت کمک از اقدام به این امر خودداری نماید به حبس تعزیری تا یکسال و یا جزای نقدی تا پنجاه هزار ریال محکوم خواهد شد. در این مورد اگر مرتکب از کسانی باشد که به اقتضای حرفه خود می توانسته کمک موثری بنماید به حبس تعزیری از 3 ماه تا 2 سال یا جزای نقدی از 10 هزار ریال تا یکصد هزار ریال محکوم خواهد شد. مسئولان مراکز درمانی اعم از دولتی یا خصوصی که از پذیرش شخص آسیب دیده و اقدام به درمان او یا کمک های اولیه امتناع نمایند به حداکثر مجازات ذکر شده محکوم می شوند.
خودداری بیمارستان از پذیرش و ارائه خدمات اولیه

قانون تعزیرات حکومتی امور بهداشتی و درمانی

ماده 3 – خودداری بیمارستان ها از پذیرش و ارائه خدمات اولیه لازم به بیماران اورژانسی جرم محسوب می شود و متخلف به مجازاتهای زیر محکوم می شود :

مرتبه اول: جریمه نقدی، توبیخ کتبی و درج در پرونده پزشکی

مرتبه دوم: جریمه نقدی، لغو پروانه مسئول فنی موسسه، توبیخ کتبی و درج در پرونده پزشکی

مرتبه سوم: جریمه نقدی ، لغو پروانه مسئول فنی موسسه، لغو پروانه تاسیس، توبیخ کتبی و درج در پرونده پزشکی

خودداری بیمارستان از پذیرش و ارائه خدمات اولیه

نشانی دفتر وکالت وکیل آنلاین در تهران

میدان ونک- ابتدای بزرگراه حقانی- خیابان گاندی جنوبی- خیابان چهاردهم- پلاک 14- طبقه 4- واحد 9و10

تلفن‌های تماس ثابت با دفتر وکیل آنلاین در تهران

021-88795408
021-88799562
021-88796143

تماس با دفتر وکیل آنلاین خارج از ساعات اداری و تعطیلات
ارسال پیام از طریق خط تلفن همراه به موبایل وکیل پایه یک

09120067661
09120067662
09120067663

ارسال پیام از طریق شماره واتس آپ و تلگرام وکیل پایه یک جرایم اقتصادی

09120067664
09120067665
09120067669

پس از ارسال پیام شکیبا باشید تا جهت وقت مشاوره حضوری یا آنلاین هماهنگی صورت گیرد.
حداکثر ظرف 12 ساعت وقت مشاوره تنظیم و به شما اعلام خواهد شد.
دفتر وکالت وکیل آنلاین در تهران

خدمات دفتر وکالت و امور حقوقی بین المللی وکیل محمد رضا مهری
دفتر وکالت مجازی وکیل آنلاین در ایران خدمات زیر را ارائه خواهد نمود.
مشاوره حقوقی آنلاین با وکلای پایه یک دادگستری در موضوعات تخصصی در همه ساعات شبانه روز.
مشاوره حقوقی حضوری با وکیل تخصصی جرایئم اقتصادی
قبول وکالت دادگستری بدون حضور موکل در دفتر وکیل.
خدمات وکالت ایرانیان خارج از کشور در ایران.
خدمات وکالت ایرانیان در سایر کشورها توسط وکیل رسمی.
معرفی بهترین وکیل مهاجرت بین المللی در تهران.
بهترین وکیل کیفری تهران
بهترین وکیل ملکی تهران
بهترین وکیل دعاوی پولی و بانکی تهران
بهترین وکیل خانواده تهران
بهترین وکیل دادگاه تجدید نظر
بهترین وکیل اعاده دادرسی و دیوان عالی کشور
بهترین وکیل فرجام خواهی
خودداری بیمارستان از پذیرش و ارائه خدمات اولیه